een Havo-3 opleiding. "Gefeliciteerd. U bent ons eerste slachtoffer. U trakteert. Doe mij maar een Spa rood." De minister-president lachte toen hij het hoorde. "Ik sta dicht bij het volk," zei hij tevreden, "want ik weet wat er gebeurt." Dat dacht ook de paus, die die dag een rondje maakte door zijn sodomiti5che mannengemeenschap. Zijn blik viel op twee kortge rokte priesters die met elkaar in gesprek waren. "Is dat een nieuwe trend of het gevolg van bezuinigingen?" riep hij vrolijk naar de twee mannen. Geschrokken frommelden beiden hun zaligheid in het kruis en bogen diep. De rokjes waaiden op en lieten twee reusachtige bil partijen zien. "Lang is beter," dacht de paus peinzend, "het verbergt meer en is dus zuiverder." Waarmee hij de trend zette voor zijn toekomstig beleid. Maar laten we even terugkeren naar de oorsprong. "Adam en Eva?" "Zo je wilt." "Waarom hadden die lui geen achternaam?" "Weet ik niet. Niemand had toen een achternaam." "Niemand? Volgens de laatste berichten waren ze met hun blote tweetjes." "Nou. Waar heb je dan een achternaam voor nodig. Bovendien heet je altijd naar je ouders. En die hadden ze niet. Ook geen groot ouders. Nog een wonder dat ze niet aan de drank zijn geraakt." "Maar hun kinderen dan? Kaïn en Abel?" "Waarom moesten die een achternaam? Ze kregen nooit een bekeu ring, waren geen lid van de bieb. Ze heetten gewoon Kaïn en Abel. Hun ouders konden hen wel uit elkaar houden. En toen Kaïn Abel de hersens had ingeslagen was het helemaal gemakkelijk." "Maar Abraham dan met al die vrouwen? En Jacob met al die kin deren? Ik zie toch een hoop problemen." "Die waren er ook. Daarom wachtte men op Napoleon." "Napoleon. En die kwam iedere dag even langs?" "Nee nee. Maar toen hij eindelijk kwam kreeg iedereen een achter naam. Het had even zijn tijd nodig." "Napoleon was een soort messias, dus." "Zoiets." "Beetje laat. Toch?" 22

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1997 | | pagina 22