Uiteindelijk Kees Klok Een raam, glanzende klinkers; je wenst de dag een gouden ochtend toe. Je schrijft op het glas je naam in buitentijdse krullen: Ja, wel geen oorlogskind, maar heel wat karigheid en afgedankte spullen. Later trap je lijdzaam naar het veer. Ineengedoken. Bijna droomde je op het dek van meisjesstemmen uit de dagen dat mist je nog ontroeren kon.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1997 | | pagina 9