lachen. Het straatbeeld om hen heen was niet zo schokkend als dat
in eerste instantie had geleken. Eigenlijk was er niets bijzonders aan
de hand. De twee mannelijke agenten wierpen elkaar een blik van
verstandhouding toe; toen grepen ze, allebei op precies hetzelfde
moment, hun vrouwelijke collega beet en begonnen haar de kleren
van het lichaam te rukken.
Johan volgde de verkrachting maar even. De agenten waren weinig
inventief en er moesten zich nu dingen afspelen die interessanter
waren. Hij keek op zijn horloge en zag het uurwerk van 18:19 op
18:20 springen. Toen liep Johan naar beneden en verliet via de ach
terdeur het huis, op weg naar het centrum van de stad, waar op
deze bijzondere dag het uitgaansleven al bijzonder bruisend moest
zijn.
16