droog is, moet hij alweer over een volgend stuk gaan piekeren. Dat
is beslist geen leven in zaligheid!
Maar terug naar de eerste vraag: waarom er geen Zeeuwse column
van betekenis is, zo een die we naar kennissen in Holland kunnen
sturen met de opmerking: hier is dan weer op jullie herhaald
verzoek een column van onze streekgenoot Pieter S. Nee, zo is
het niet. Het euvel is, dat geen column kan bestaan zonder lezers.
Elke schrijver heeft een kring van bewonderaars en een kleine groep
haters en tegenstanders om zich heen. Maar helemaal geen voor-
en tegenstanders: nee, dat bestaat niet. Je schrijft niet voor de kat-
tebak. Eerlijk gezegd zie ik dat in het Zeeuwse geval een beetje ge
beuren. Geen lezers die zich als uitgesproken juichers of anderzijds
bespuwers laten zien. Net zoals er geen schrijvers zijn die zich als
columnist profileren, is hier in de buurt waarschijnlijk ook geen
publiek voor hen.
Heel in het algemeen gesteld: zoals het is gegaan met pretparken,
wasserettes en kunstijsbanen: Zeeland is te dun bevolkt voor een
kloeke column. Echt, ik kan me geen inwoner van Kattendijke of
Nummer Een of zelfs Bruinisse of Vlissingen voorstellen die zo'n
stukje zit te lezen met de krant uitgespreid op het tafelzeiltje.
Het is te zot om te zeggen, maar ook de vermakelijkheid van een
column valt vaak niet goed in Zeeland. Wie hier in de streek iets op
humoristische wijze te berde brengt, vindt zeker wel gehoor, maar
wat op een lollige manier gezegd wordt, kan nooit waar zijn. Voor
de ultieme waarheid hebben wij in Zeeland de Tale Kanaans be
schikbaar en daarmee uit. Ook het ruzietoontje of de polemische
stellingname, ja zelfs de grote bek, waar de column zo sterk in
is, wordt bepaald niet gewaardeerd. Wie zich van zulke middelen
bedient, plaatst zich buiten de groep. Je krijgt dan de kwalificatie
'druk en vreemd'. En dan nog het beschadigen van hen die boven
ons gesteld zijn! Stel dat ik hier zou zeggen dat onze commissaris
een vrolijke speelmakker is in handen van GS, een onbezorgde
knollebol, die zich vooral sterk maakt voor de Zeeuwse dialecten,
maar die in z'n eigen provinciehuis nauwelijks nog een besluit kan
nemen, dan zou het met mijn loopbaan als stukjesschrijver wel
eens gedaan kunnen zijn. Achter iemands woorden zit alleen de
waarheid, of het is een grap. Maar het laatste moet wel van te
voren zijn aangekondigd, als vrolijke avond of zo. Dat je voorliefde
kunt hebben voor je omgeving en toch kritiek levert, de spot drijft
met mensen op een voetstuk, maar toch met ze wil leven, dat komt
19
