Van Schagen hebben Verzamelen uit de vaderlandse letteren heeft mij getroost in lange grijze regen dagen. Nu ik toch over Van Schagen als Zeeuws dichter schrijf, moet ik bekennen dat ik gehecht ben aan zijn poëzie. Ik ben zo niet be vooroordeeld dan toch vooringenomen. Maar ik wil me ook niet opstellen als een onafhankelijk beoordelaar, aangenomen dat die al zou bestaan. Hij bestaat natuurlijk niet. Je kent iets of iemand pas als je ervan of van hem of haar houdt. Was het niet Augustinus die zei: Je kunt iets pas kennen in de mate dat je van iets houdt. Ik geloof het wel; Augustinus zei rake dingen en Van Schagen staat ook in die traditie van scherpe onverwachte formuleringen, verras sende combinaties, kleurrijke mededelingen, aforismen, paradoxen en pregnante uitspraken. Dat alles in een krachtig werkend mixture is het merg van zijn poëzie. En die liefde voor Van Schagen is steeds groter geworden. Niet dat ik hem iedere dag lees en al zijn bundels bezit. Of dat ik zijn prenten verzamel, want hij was een even fijnzinnig tekenaar, schilder als dichter. Dat soort hebberige liefde staat me enigszins tegen, hoewel het zijn bevredigende kan ten heeft veel van een geliefd personage te bezitten. Mijn gehechtheid aan het werk van Van Schagen is eigenlijk steeds groter geworden, misschien omdat ik zo weinig tastbaars van hem bezit. Liefde voor gedichten komt niet voort uit het bezitten van verzameld werk. Dat kan er hoogstens de bekroning van zijn. Een eerste bundeltje als Narrenwijsheid leest zich een heel leven met je mee, een verzameld werk is meestal een ongelezen marmeren grafzerk waaraan je bang bent je te vertillen. Ook heb ik nooit de behoefte gehad om Van Schagen te verzamelen. Wellicht omdat ware liefde niet leidt tot verzamelwoede. Verzamelzucht leidt tot begeerte en hebzucht, waardoor de oorspronkelijke liefde verstikt wordt. Ik heb nooit een verzamelaar gekend die nog in serene placi- diteit kon genieten van zijn 'objecten'. De hebberige onrust om het nog ontbrekende flitst voortdurend in zijn blik en maakt het ware 28

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1997 | | pagina 28