Schommel Johanna Kruit Soms weet ik het weer hoe je riep en ik viel in de armen die mij vingen. In de tuin sta ik stil en wacht op je stem. Herinneringen nemen tijd: je bent weg maar terug in mijn hoofd. ik spring van de schommel naar wat je belooft.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1997 | | pagina 40