tegelijk opvielen door het eerste authentieke geluid doet Verhagen
er als dichter twaalf jaar het zwijgen toe.
Die jaren (de jaren '70) schrijft hij televisiegeschiedenis met zijn
documentaires-eigen-stijl, soms in de vorm van bijdragen aan Het
Gat van Nederland - een serie programma's van de VPRO die door
enigszins cultureel geïnteresseerd Nederland ademloos werden ge
volgd - of in de vorm van programma's van een minuut of 50 -
zoals het met de Milanese televisieprijs bekroonde Gouden Jaren, Hol
van de Leeuw (over het geboortedorp van Mussolini, met het enige
ooit opgenomen interview met de weduwe van de dictator) en het
portret van zijn eigen geboorteplek in Vlissingen, Trap naar Zee
(Verslag van een Verdwijning) - of, in samenwerking met anderen,
in avondvullende televisiewerken - zoals Vastberaden maar Soepel en
met Mate, (over Nederland in de jaren '38 tot '48) en De Opkomst
(over de jaren '60).
Als in 1983 eindelijk weer een nieuwe bundel verschijnt, getiteld
Kouwe Voeten, krijgt Verhagen voor het eerst in zijn leven negatieve
kritieken, waarbij meteen opvalt dat die kritieken geschreven lijken
met een in gal gedoopte pen, op een toon alsof Verhagen de be
treffende recensenten persoonlijk nadeel heeft berokkend. De altijd
wat schampere en kwetsende toon zou in de jaren '90 terugkeren
- in mindere mate - bij Autoriteit van de Emotie, dat - na nog eens
negen jaar zwijgen - in 1992 uitkomt en - in verhevigde mate -
bij Echoput Luchtkasteel uit 1995. In 1996 verscheen als deeltje in
de Slibreeks Mona Lisa's Nazaten (met tekeningen van de auteur);
deze cyclus zal het tweede deel beslaan van Verhagen's nu op stapel
staande zevende bundel, Brekend Vergezicht. Een aantal van de
overige gedichten uit deze bundel worden in dit Verhagen-nummer
van Ballustrada voor het eerst gepubliceerd. Verhagen raadde zijn
lezers aan de poëzie van Kouwe Voeten te ondergaan als een muziek
stuk, en niet bij elke regel een verklaring te zoeken. Rationalisme is
niet bij uitstek het gebied van de poëzie. Feit blijft dat Verhagen
van een alom geapprecieerde dichter - wiens werk dikwijls gelijk
met dat van Gerrit Kouwenaar werd besproken omdat zij beide
'moeilijke' dichters zijn - een omstreden dichter is geworden.
"Het zal mij aan m'n reet roesten," zegt Verhagen. "Ik ben kenne
lijk nog steeds een moeilijke dichter, maar omdat ik mij bedien van
ordinaire taal wordt dat waarschijnlijk onderschat. Het zit mij niet
lekker, dat door een stelletje gefrustreerde onderwijzers een vitale,
spannende, zich steeds vernieuwende poëzie weer de landerige
10
