net een redevoering gehouden, waarin hij zei een Europa te am
biëren van Wladiwostok tot Vlissingen, toen ik daar ter wereld
kwam aan de Boulevard, lekker weertje, rimpelloos niet-vervuild
water, "daar waar Westerschelde en Noordzee hun eeuwige bruiloft
vieren" schreef de copywriter van het Vlissingse VW, die tevens
het hoofd van de plaatselijke Mulo was. Met zijn dochtertje Suzie,
haar moeder die een heel aardige heel opgemaakte Belgische dame
was zei altijd 'Suzanne', speelde ik tot op hoge leeftijd naakt in het
zand. Het na-oorlogse Vlissingen, dat deels nog onder water stond,
was een kinderparadijs. Dat je om de haverklap vernam dat er weer
een jongensarm door een mijn was afgerukt, daar hadden we geen
last van. Dat gaf ook geen aanleiding om van die gevaarlijke plek
ken weg te blijven, uit de duinen ofzo. Ouders leken wat dat betreft
ook makkelijker, gelatener misschien, in ieder geval minder truttig.
Suzie en ik bouwden aan de Boulevard een hut waar niemand ons
kon vinden. We rommelden bij eb tussen de paalhoofden, waar we
kapotjes vonden, gevuld en wel, die we opbliezen en als ik me goed
herinner ook nog leegdronken. We dachten altijd dat alles met zee
water gezond was, daar waren we kinderen van de kust voor. We
wisten natuurlijk absoluut niet wat dat voor dingen waren, want
zoiets werd je door je ouders niet verteld, al barstte het ervan. Gek:
vaag voelden we wel dat het iets te maken had met wat later her
kend zou worden als seksualiteit. In ieder geval was dat het doel
van al die onschuldige kinderspelletjes, een doel waarvan we niet
eens wisten dat het er was. Maar erotiek was bij de generatie waar
ik deel van uitmaak, en in ieder geval bij mij, toch wel vrijwel het
enige dat ons echt interesseerde (en sigaretten) - veel verbodener
dus intrigerender dan het voor latere kinderen zou worden, die er
op hun tiende al over beginnen te denken om hun abonnement op
Candy maar 's op te zeggen.
B.: Dat is vooruitgangdus.
V.: Ik ben altijd geneigd geweest om die vraag bevestigend te be
antwoorden. Dat hele mysterie en die niet te plaatsen lustgevoelens
hebben mij als kind - en niet alleen als kind - veel te veel tijd
gekost. Aan de andere kant: nu missen ze die magische verlokking.
En wat is eigenlijk mooier dan je tijd te besteden aan iets dat zo
spannend is? En ook nog eens zo wezenlijk. Bovendien, als kind
komt er geen einde aan je tijd, de grote vakantie bijvoorbeeld duur
de wel drie jaar, dus wat moet je daar anders mee aan. Vaker voet-
22
