Hans Verhagen, van meet af aan belangrijk
Wim de Bie
(Overdenkend hoe ik mijn 'bijdrage' over Hans Verhagen zal aan
pakken, besluit ik tot een zelfinterview, een zelden gebruikte jour
nalistieke methode, waarin men al schrijvende wordt ondervraagd
door een cursief alter ego.)
- Om met de deur in huis te vallen: wat is uw mening over Hans
Verhagen?
Ho ho, rustig aan, u hoeft toch niet meteen weer weg? Mag ik even
mijn koffie opdrinken, ja?
Van meet af aan heb ik Hans Verhagen belangrijk gevonden. Dat is
het goeie woord: belangrijk. Ik wil kennis nemen van alles wat
Hans Verhagen maakt. Omdat ik het gevoel heb dat hij ons mijlen
ver vooruit is. Of ons dat klinkt weer zo absoluut mij. Hij is
mij vooruit. Hans Verhagen is voor mij een belangrijke kunstenaar.
- Kent u hem persoonlijk?
Gelukkig wel. O, wacht even, ik heb u door U suggereert nu dat
ik uitsluitend positieve dingen over Hans ga zeggen, omdat ik hem
al jaren ken - ouwe jongens krentenbrood? U vergist zich. Daarom
zei ik van meet af aan heb ik hem belangrijk gevonden. Ik had het
gevoel van belangrijkheid al voordat ik hem leerde kennen.
- Vertel!
Ah, u denkt beet te hebben. Als we maar niet verzeilen in jeugd-
sentimentele herinneringen en anekdotes.
- Ik denk toch dat de lezers dit zeer zal interesseren.
Slijmbal! Ik bedoel dit: waarom kocht ik - ik zat nog op school,
of was er net af - het Algemeen Dagblad, als ik wist dat Hans
Verhagen erin geschreven had? Hij was toen misschien achttien,
negentien jaar en vulde een pagina met interviews en commenta
ren - Pagina Q, de eerste jeugdpagina in de Nederlandse pers. Ikzelf
schreef in de gestencilde schoolkrant en daar was dus 'een jongen
uit Vlissingen' wiens werk in een landelijke krant werd afgedrukt!
Hij was mij ver vooruit en ik vond het belangrijk om kennis van
zijn werk te nemen. Helemaal toen ik voor het eerst zijn poëzie las.
35