schuilen achter een krant nadat Hans Verhagen was binnenge komen? "Daar zit ie," zei ik. Op dat moment keek Spierdijk langs zijn krant en toen was er geen ontkomen meer aan. Hij kwam met uitge stoken hand op Hans toegelopen. Honderd maal excuus dat hij hem vorige week volledig had vergeten. Dat overkwam hem nooit. Maar hij wilde het graag goed maken door ons wat te drinken aan te bieden. Konden ze meteen een nieuwe afspraak maken. Even later kwam de stamppot andijvie. Jan Spierdijk, wiens vrouw immers was weggelopen, at gezellig mee. Een flesje wijn erbij? Of toch nog maar eerst even een borrel? "Kent u toevallig de ijsspecialiteiten in café 'de Eeuwigheid', meneer Spierdijk? Ijs en eeuwigheid hebben iets gemeenschappe lijks, vindt u niet?" "O, is dat zo? Daar heb ik nu nooit zo op gelet. Maar toch, nu u het zegt, er zit een grond van waarheid in," zei Spierdijk. 45

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1998 | | pagina 49