Ik was er niet, hij kreeg mijn vader aan de lijn, die vertelde Han dat
mijn moeder op sterven lag. Han Lammers heeft zijn drukproeven
toen meteen opgestuurd en die heb ik mijn moeder toen nog net
kunnen laten zien, enkele uren voordat ze in coma ging."
Korte tijd later trouwde hij met Conny en toen een jaar later zoon
Norman werd geboren (nu een geweldige rockdrummer), publiceer
de Podium zijn eerste cyclus: Anatomie van een Noorman. Hij gaf de
cyclus daarna, in eigen beheer, als kleine bundel uit en ervoer dat
dunne boekje als een 'reusachtige kick'. De opdracht luidde: 'Cyclus
voor mijn moeder (overleden 16-5-'60)'. In deze cyclus staan de
regels:
Het is niet vrij van rozen
en ook het gebruik van motoren
is aan mijn lichaam niet vreemd.
Het zijn sleutelwoorden voor Hans Verhagen, de tegenstelling tus
sen rozen en motoren verwijst naar een besef van verscheurdheid,
naar zijn nogal dramatische hang naar uitersten ("Zonder Judas
geen Jezus, zonder duisternis geen licht."). Het &-teken in de titel
van zijn eerste bundel, Rozen Motoren, vertelt dat deze storm
achtige persoonlijkheid toch voortdurend op zoek is naar de ver
zoening van die tegenstellingen. 'Voor Conny', luidde de opdracht.
Ze waren in een oud Vlissings huis gaan wonen, het werden tur
bulente dagen met veel dmgs en drank en veel nieuwe gezichten,
waaronder die van de Rotterdamse dichters Hans Sleutelaar en
Cornelis Bastiaan Vaandrager, ook de Amsterdamse kunstenaar en
dichter Armando kwam op bezoek. Hans Verhagen had hen, uit
bewondering voor hun werk, opgezocht. Ze zaten in de redactie
van het avantgardistische tijdschrift Gard Sivik en schreven de
Nieuwe Poëzie van de jaren zestig die zich afzette tegen de Vijf
tigers die we zo hadden bewonderd. Hans maakte me snel abonnee
van Gard Sivik, korte tijd later zat hij ook in de redactie. Onze
Zeeuwse dagen waren geteld, we hadden er veel ontdekt, menige
ruzie bijgelegd en veel gelachen. Maar het Walcherse paradise of
youth begon steeds meer barstjes te vertonen. Najaar 1962 stierf ook
mijn moeder, bij een verkeersongeluk. Hans kwam naar me toe:
"Nu staan we quitte," zei hij ernstig.
54
