gedichten werden afgedrukt. Beautiful Dreamer bijvoorbeeld, met
een knipoog naar het wereldleed:
Eenmaal in bedrijf ontwikkelt de moderne mens
toegepaste melancholie.
De eenzaamheid van de moderne mens.
Deze kleirie luxe permitteert hij zich wat graag,
de moderne mens.
We zagen elkaar bijna dagelijks in Café Scheltema, waar in die
dagen een bont gezelschap woonde, onder wie de beeldend kunste
naar Wim Schippers en de filmer Wim van der Linden. In de loop
van 1967 kregen Verhagen, Schippers en Van der Linden het druk
met het VPRO-jongerenprogramma Hoepla dat volgens Hans'
toelichting in de VPRO-gids mank zou gaan 'aan een ontstellend
gebrek aan innerlijke beschaving, politieke belangstelling en goede
smaak'. Zijn outfit droeg de tekenen des tijds: bloemmotieven,
kralen en kettingen. Temidden van de nationale verontwaardiging
rond Hoepla - met Zo is hethèt tv-monument van de jaren zestig
- verscheen Verhagens cyclus Cocon in bibliofiele uitgave bij
Thomas Rap. Een op het eerste gezicht nogal koele, bij nader in
zien geheimzinnige '10-delige cyclus in 9 verzen', eindeloos inter
pretabel, waarin ik na lezen en herlezen het proces van volwassen
worden meende te herkennen. Van de schoonheid van de Nieuwe
Poëzie raakte ik doordrongen door bijvoorbeeld vers 6:
Lang is in wezen te
kort,
breed te
smal.
Later past het.
Adriaan Morriën sprak in Het Parool van 'een moderne Elkerlyc'.
De cyclus Cocon werd opgenomen in de bundel Sterren Cirkels Bellen
die een jaar later, in 1968, verscheen. Ook stond daarin de cyclus
Kanker waarin hij zeer onderkoeld dichtte over het ziektebeeld dat
hem sinds 1960 niet heeft losgelaten:
56
