Hij laat me zijn nieuwe schilderijen zien. Ik heb bewondering voor de intensiteit waarmee ze zijn gemaakt. En voor de kleurstellingen die vaak van een andere planeet afkomstig lijken. Maar vloekende kleuren bestaan niet. Het dynamische 'Zicht op Zeeland' lijkt zijn vertaling van het expressionisme. Om het enorm opmerkelijk gecomponeerde doek 'The Falling Hat or Heading for the Fall' - een geile RK geestelijke belaagt een om hulp gillende vrouw - moet ik erg lachen. En dan is er het doek 'The Source' dat me ontroert. Niet vanwege de sprookjesachtige voorstelling: drie in het wit gehulde vrouwenfiguren met bossen bloemen bewegen zich in een door de maan beschenen groen berglandschap met omlaagstromende, flon kerende beek. Nee, de oorzaak is een kant van Hans die ik soms vergeet, die ik van vroeger ken en bij het zien van dit eigenlijk nogal onaardse schilderij weer terugvoel. "Leuk dat je langskwam," zegt Hans. "Tot gauw." 68

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1998 | | pagina 74