(ingewikkelde struikeling)
De in een ingewikkelde struikeling verwikkelde,
waarin je jezelf herkent
scharrelend, oogkleppen gesloten, langs het randje van de krater,
het enige overgebleven pad scannend
alvorens ter vergruizing af te dalen,
begeleid door kerkorgel-glissandi en gegorgel van het water.
Plus wat je oorkleppen verder nog lekken
aan gerochel en gezucht en het gelaten gezang
van de kwa sentimenten stiefmoederlijk bedeelde bevolking die,
veilig achter telramen gekluisterd,
nekverlengend van verlangen st-st-stiekem uitziet
naar je o-o-onvermijdelijke val.
Die voor hen misschien het einde betekenen zou,
maar niet voor jou,
want vallen deed je als jongetje al,
en in opstaan ben je onderhand ook een professional.
Then suddenly, you haven't got much more to say.
Half the people around the table were crying.
The man from Illinois - he was just shaken sobbing.
That ended it for me. I must say I cracked up a bit.
Pushed back chair. Broke into tears. Then I blurted it out:
"I just hope I haven't let you down."
When I said that,
that said it all:
I had.
73
