Muffin
Peter Smit
De boten brachten enkele honderden ornithologen naar een van
de Scilly-eilandjes voor de Engelse zuidkust. Gewapend met kijkers,
telelenzen, stafkaarten en regenpakken stapten ze van de loopplank
de kade op. Zeelui waren het niet. Sommigen werden bij het voelen
van de vaste grond opnieuw misselijk en braakten hun laatste resten
maaginhoud op de bruinrode straatstenen. Dat die stenen hier en
daar groen en geel zagen kwam door de grijswanglijster. Het gerucht
ging dat een exemplaar van deze in West-Europa uiterst zeldzame
vogelsoort elk moment kon arriveren. Welk van de tientallen
eilandjes hij voor een tussenstop zou kiezen was onzeker. Dat de
vogel zou komen was ook onzeker. Eigenlijk was alleen zeker dat, als
hij zou komen, dit overdag zou gebeuren. Grijswanglijsters vliegen
niet 's nachts, dat weet iedereen.
Hij kwam! Op de zevende dag, wat voor de ornithologen een voor
teken had moeten zijn. De vreugde die de roep "Hij komt!" teweeg
bracht werd even getemperd door de angst dat hij door zou vliegen.
Naar een ander eiland, even groen en even uitnodigend en - ergste
van alles - bevolkt met collega-ornithologen die al even vurig hoop
ten hem binnen bereik van de peperdure kijkers te krijgen en te zien
fourageren, uitrusten, ja misschien zelfs even zich de veren te zien
poetsen.
Dit beeld werd geen werkelijkheid. De vogelaars konden wel met
stokkende adem toekijken hoe de grijswanglijster een ruime boog
om het eilandje draaide. Maar aan het eind van de draai zette hij
een duikvlucht in om te landen op het gazon van de familie
Burrows. Die hadden een kat, Muffin. Muffin gaf de vogelaars nog
juist de tijd om hun kijkers scherp te stellen. Sommigen moesten
kokhalzen toen hij met de nog natrappende vogel in zijn bek tussen
de struiken verdween.
39