en wie weet hoeveel anderen daarin met zich mee zou slepen. Van Wezenem merkte niets van die blikken. Ze gleden af langs zijn lange beige regenjas, ze raakten hem niet. Hij was al niet werkelijk deel meer van deze wereld. Moest hij nog iets voor Ria meebrengen? Even langs de bakker voor iets extra zachts en zoets, om haar nog meer in de stemming te brengen? Nee. Ze hadden alles tot in de puntjes voorbereid en hij wist zeker dat Ria net zo in spanning op hem zat te wachten en naar hem verlangde, als hij naar haar. De omweg langs de bakker zou maar tijd kosten - niet dat ze haast hadden, tijd in overvloed van nu af aan; maar hij wilde gewoon de planning niet in de war schop pen. In die laatste paar honderd meter vanaf de bushalte naar huis, trok ken de afgelopen jaren aan zijn geestesoog voorbij. Genietend dacht hij terug aan alles wat gebeurd was. In het begin waren ze nog zo aarzelend te werk gegaan, tastend, zoe kend, niet precies wetend waar ze nu eigenlijk mee bezig waren; later, nadat ze dat tweede programma op tv hadden gezien, waren ze vastberadener geworden, en zekerder van hun zaak. Zijn gedachten dwaalden terug naar de dag dat ze elkaar voor het eerst ontmoet hadden; al was hij nog zo klein en tenger geweest en Ria ook toen al zo heerlijk groot en stevig, vanaf het eerste moment hadden ze het allebei geweten, dat ze voor elkaar voorbestemd wa ren; dat hadden ze elkaar al snel na die eerste ontmoeting moeten bekennen - al begrepen ze beiden toen nog lang niet wat er uitein delijk stond te gebeuren: het was veel groter dan zijzelf. Maar ze hadden zich gretig laten meeslepen. In het begin had hun relatie nog als veel andere geleken. Ze waren eenvoudig smoorverliefd geweest en ze genoten van elkaar. Al was hij klein - nog geen één meter vijfenvijftig - hij was vurig en fel in bed; net als zij trouwens, hoe traag en flegmatisch ze er ook uitzag, ze was natter, zachter en ontvangender dan welke vrouw ook. Dat wist hij zeker, al had hij ter vergelijking in zijn herinnering enkel dat ene schichtige, schaamtevolle bezoek aan een knokige raam- prostituée die hem binnen tien minuten weer de deur uit had ge werkt. Warm en verlangend had Ria zijn felle, haast agressieve liefkozingen ontvangen en beantwoord - als de verende bumper van een luxe limousine, dacht hij weieens, een luxe slee met golvende vering en 39

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1999 | | pagina 39