bevond, had ze er al snel helemaal van afgezien om nog beneden te
komen.
Zonder Ria was het huishouden in het slop geraakt. Van Wezenem
had slechts het hoogst noodzakelijke gedaan. Rondkijkend vroeg hij
zich af of hij toch niet snel nog even met een vuilniszak rond zou
gaan om de ergste troep op te ruimen. Maar al snel verscheen er een
berustende glimlach op zijn lippen. Hij schopte zijn schoenen uit
en leunde achterover. Na vanavond zou zoiets banaals als huishou
den voorgoed onbelangrijk worden, dus waarom zou hij zich er nu
nog druk over maken?
De glimlach rond zijn lippen verbreedde zich, toen hij de krant voor
zich nam en het onderschrift las bij de foto van het kalf op de voor
pagina: De eerste kloon van genetisch, gemanipuleerde stier Bertus, ge
zond en wel, twee dagen na zijn geboorte. Draagmoeder Berta accepteerde
het kalf direct als het hare. De Bertus-2 zal in drie jaar tijd drieduizend
liter menselijk groei-hormoon produceren. Kinderspel, vergeleken met
wat bij en Ria de komende maanden klaar gingen spelen, een peule-
schil, peanuts, dacht Van Wezenem triomfantelijk.
Zijn blik dwaalde van de krant naar de collectie boeken en video's
op het buffet: een boek over Darwin, Plato's Symposion - met daarin
het verhaal van Aristophanes - nog andere natuurboeken, en de
hele reeks van de BBC over de wonderen van de voortplanting -
met de commentaarstem van David Attenborough - op video. Ze
wisten er alles van, al hadden ze niet alles even goed gelezen. Het
ging tenslotte om het principe. En het principe dat was juist.
Hoe zwaar zou Ria nu zijn? De laatste keer dat ze haar gewogen had
den - op een pallet dat op allevier de hoeken rustte op een perso
nenweegschaal - waren ze op driehonderdtachtig kilo uitgekomen.
Dat was inmiddels drie maanden geleden. Sindsdien was er nog
flink wat bijgekomen - genoeg, schatte hij; ze was inmiddels zeker
een eind boven de vierhonderd uitgekomen; ze was nu ruimschoots
groot genoeg.
Hij gooide de krant naast zijn stoel op de grond en liep naar boven -
rustig en beheerst, zo zag het eruit, maar inwendig gloeide hij. Hij
ging de slaapkamer binnen en genoot al direct van haar aanblik. Ze
vulde inmiddels het gehele tweepersoonsbed - hij wist hoe het
doorboog onder haar gewicht: als een rieten mand onder het ge
wicht van warm, zongerijpt fruit. Als een belofte voor een nieuwe,
betere wereld vulde ze de ruimte. Verleidelijk, reusachtig, onafzien-
43
