Ballustrada Optima Forma
De straten zijn duister. Daarboven is de hemel koud en
helder. Kinderstemmen klinken boven de avond uit. Zij
claimen de rol van onsterfelijke nachtegalen.
De eeuwigheid camoufleert zich, ziet eruit als grijs. Later
dringen niet alleen de kinderstemmen, maar ook de kinderen
zelf mijn huis binnen. Dat is te veel van het goede.
Alles begint weer opnieuw en vervelen doet het nooit. Het is
erg om in het voorjaar te sterven, zingt Brei. Inderdaad, 's
winters lijkt het me gemakkelijker om dood te gaan. Zoals het
ook comfortabeler is om uit een stilstaande trein te stappen, in
plaats van uit een rijdende.
Geboren worden in het voorjaar is daarentegen prettig, zoals
mij ooit is overkomen.
Hilariteit gegarandeerd als je het over 'gesprekken met
bomen' hebt. We kunnen nu eenmaal niet allemaal animisten
zijn. Toch komt de grote illusie die we noodzakelijkerwijs
overeind houden - praten met jezelf, praten met een ander -
ongeveer op hetzelfde neer. De wereld die we met behulp van
taal in stand houden is even illusionair. Om met de dichteres
Szymborska te spreken:
De tijd snelde voorbij als een koerier met een spoedbericht.
Maar dat is alleen onze vergelijking.
De persoon is fictief, zijn haast aangepraat,
het bericht onmenselijk.
Buiten ons is er niets, binnen ons is alles mogelijk als
onmogelijkheid. Nou, ja, een hele geruststelling.
Daarom mag ik op een koude voorjaarsavond voelen dat er
geen einde is. Groot en koud geluk zal ik het maar noemen,
maar de volgende dag had ik wel griep.
MINOR
5
