Is er reden om aan de oprechtheid van Beversluis te twijfelen? In
eerste instantie zeker niet. Beversluis geloofde in die jaren in een
sterke Nederlandse staat onder leiding van een krachtig Oranjebe
wind. In dat geloof stond hij allesbehalve alleen. Zelfs Wilhelmina
en velen uit haar Londense jaren hadden in en na de oorlog nog
orangistische dromen. En de legitimatie van dat gezag te zoeken in
de wil van de hemelse Vader, die boven alles beschikt, was een alom
geëerbiedigde slogan.
Het nummer van De Weg waarin Beversluis zijn pagina-lang artikel
schreef, verscheen op 11 mei 1940, een dag na de Duitse invasie.
Wat poneert Venema?
Vanaf dit moment zien we Beversluis niet meer terug binnen de ge
lederen van Nationaal Front. Hij moet direct [op 11 mei al?] hebben
aangevoeld dat de tijd van het Italiaans fascisme nu voorbij was en
dat de nieuwe tijd enkel zou vragen om het Duitse nationaal-socia-
lisme. Nu wacht hij een half jaar om geloofwaardig te blijven en
sluit zich dan aan bij de NSB
Zo simpel liggen de zaken voor Venema. En als onbevangen lezer
ben je geneigd om dit soort simplificaties die je op een apodictische
toon worden voorgeschoteld, te geloven.
De werkelijkheid is anders. In februari 1939 verhuist Beversluis met
zijn vrouw, die een Walcherse is, uit het Gooi naar Middelburg en
vestigt zich, als zijn huis in Gapinge bij Veere gereed is, in een oud,
gerestaureerd huis met een opvallende architectuur, de Veste ge
naamd. Hij is al snel een gezien medeburger in Veere, sympathiseert
niet met de Duitsers, is geen lid van een politieke partij. Hij komt
op voor werklozen in Veere aan wie tekort wordt gedaan en wint
het pleidooi voor hun uitkering. Hij heeft de onvoorzichtigheid
daar een artikel over te schrijven in De Tribune. Gevolg: kwaad bloed
onder enkele Veerse notabelen. Een van hen neemt wraak. Een van
de eerste dagen na de invasie laat deze door de commandant van
het garnizoen Middelburg met wie hij bevriend is, een huiszoeking
uitvoeren ten huize van Beversluis om te zien of hij geen Duitse
parachutisten heeft verborgen. In een plattelandsgemeente hoeft
niet veel te gebeuren om het middelpunt van verdachtmakingen te
worden. En die hebben hiermee een aanvang genomen.
25
