lopen mannen in pakken druk te doen met mobiele telefoons. We
tellen dertig gele taxi's in dit stukje straat. De beat van deze stad,
de aardse grom van de city, achtervolgt je overal. Daarnet op het
golvenloze water, op de veerboot naar het Vrijheidsbeeld en Ellis
Island, voelde je nog de vibraties van deze metropool. Alsof je
levend opgevreten wordt, maar dan, het is een zeer aangename ge
waarwording, opgevreten worden door New York City.
Ik zit op een bankje op Ellis Island in Upper New York Bay. Een
stukje te lezen van de schrijver Theodor Dreiser. Hij schreef in 1929:
"Er is nergens iets dat erop lijkt. Mijn stad. Niet Londen. Niet Parijs.
Niet Moskou. Geen enkele stad die ik ooit heb gezien. Zo sterk. Zo
immens. Zo opgetogen."
Je moet snel dingen leren in deze stad. Bijvoorbeeld dat je geen
mensen direct in de ogen kunt kijken, of althans niet te veel. Doe
je dat wel, dan ontdek je harde blikken die aan je zuigen. Je kunt
beter gaan zitten op een bankje, op een muurtje, en kijken naar het
gekrioel op straat. Er een individu uitpikken en van een afstandje
rustig beschouwen. Dat is leuk, en interessant. Daar word je niet
moe van, dat maakt zelfs tamelijk vrolijk.
Je kunt je dan verbazen over de vetzak die zich geen seconde
schaamt over zijn uiterlijk en zijn reusachtige vetbobbels bij voor
keur hult in strakke glimmende kleding. Of de langbenige miljo
nairsvrouw met haar middeltje als een mannendij, haar spierwitte
poedelt je, haar khaki-Channel en haar Gucci-zonnebril boven een
chirurgisch opgetrokken gezicht en een rimpelnek.
Of de urban hero, de duidelijke provinciaal die het even komt
maken in The Big Apple en zich zelfverzekerd snuivend en veel
te cool een weg door de menigte zoekt. Dat en nog veel meer kun
je gratis en zonder verveling bekijken in deze enorme mensentuin.
Waar je ook komt op de wereld, je voelt jezelf ergens op je gemak of
niet. Dat instinct werkt onmiddellijk en je kunt het niet dwingen.
Wij voelen ons veilig, overal in Manhattan. De receptionist van
Hotel Carter vertelt vergenoegd hoe dat komt. "Sinds we een nieuwe
burgemeester hebben kan iedereen hier over de straat lopen zonder
beroofd te worden. Op elke straathoek staat politie, het schorem
houdt zich al vijf jaar heel rustig. De daklozen is verteld geen men
sen meer lastig te vallen, anders worden ze gewoon ergens op Long
43
