burgemeesters, verfrommelde journalisten, wat cultuurlui met hun
dames. Natuurlijk met hun dames. Altijd wanneer er te vreten en te
zuipen viel kwam het schorremorrie in groten getale uit de holen
gekropen. En een muziekgezelschap, godbetert. Alsof het vandaag
feest was.
Er reden geen auto's op. Vanochtend was de tunnel tussen Terneu-
zen en Ellewoutsdijk opengesteld en iedereen mocht deze eerst dag
gratis naar een overkant. Dus ging zijn veerboot op haar allerlaatste
tocht bijna leeg terug naar Vlissingen. Alleen het feestvolk dan, dat
van de laatste tocht een plechtige memorie met toespraken en weet-
jeveel wilde maken. Akkoord, er was een goed sociaal plan gemaakt
voor alle personeelsleden van de dienst. Ze kregen riante wachtgeld
uitkeringen om de rest van hun leven op hun kont te gaan zitten. En
de oude veerboten gingen naar de sloop of naar China, ze waren
toch al jaren veel te duur en bovendien bij momenten ook onveilig.
Deze dubbeldekker was de enige die nog voer. Plus dat er bij het
boren van die tunnel door de slappe kleibodem van de Wester-
schelde maar vier dooien waren gevallen, in plaats van de geraamde
zeven. Wat meeviel. En het waren nog Duitsers ook, en arbeiders.
Alle reden dus om vandaag een luisterrijk tochtje met de laatste
veerboot van Zeeland te maken. Het was al ruim een jaar geleden
gepland. Zonder ook maar enig gemor hadden de Zeeuwse Staten
een krediet van 65.000 gulden voor deze feestelijke laatste vaart
beschikbaar gesteld.
De veerboot trok zich langzaam los van de wal. De laatste keer in
Breskens. Alleen de meeuwen krijsten een afscheidje. Kapitein Gar-
schagen schoot zijn sigaartje met een grote boog door het open
raampje van de brug en ging langzaam langs de trap naar beneden.
"Dat kan ik dus de kleinzoon vertellen, zeg. Dat opa nog gevaren
heeft op de laatste tocht van de laatste veerboot van deze prachtige
provincie."
De dikke burgemeester spuugde wat vette korreltjes van zijn paling
toastje op het zwarte jurkje van de museumdirectrice, maar die
merkte hoegenaamd niets.
"Oh ben je al opa, dat zou je niet zeggen hoor," slijmde ze. Want
de gemeente van die burgemeester moest haar begroting nog goed
keuren.
"En wij hebben zo'n verduveld leuk hotelletje in Parijs ontdekt.
29
