de deur achter zich, ging zitten, zette zijn kapiteinspet recht en stak
een kleine zwarte sigaar op. Hij pakte een zwarte doos met een knip
perend lampje uit zijn bureaulade, en drukte glimlachend op de rode
knop.
De explosie deed de hele boot sidderen en alle ruiten braken in stuk
ken. De klap sloeg een enorm gat in het voorste deel van het laad-
dek. De drukgolf rukte alle kabels van het plafond en blies de laad-
deuren voor en achter weg. Boven in de salon stond niemand meer
recht. De dikke burgemeester lag te stuiptrekken met een groot stuk
glas in zijn borst. De museumdirectrice gleed uit in haar eigen bloed
en drukte haar afgerukte arm gillend tegen haar lichaam. De journa
list lag half onder het omgevallen buffet, het borrelglas nog in zijn
hand. De boot richtte zich met een duivelse snelheid verticaal en alle
feestgangers werden in de voorpunt van de salon op een hoop ge
smeten.
De veerboot zonk in enkele minuten. Garschagen had het goed
gepland. De springstof pal onder het voorste laaddek had de hele
neus van de veerboot weggeblazen, en de vaarsnelheid op dat
moment deed de boot zoveel water scheppen dat de vaart werd
voortgezet, maar dan recht naar beneden. Kapitein Garschagen werd
op dat moment door een golf water tegen de zijkant van zijn hut
gedrukt. Hij hoorde de liedjes, de melodietjes van ijs, ze riepen hem,
ze lonkten, en hij was bereid. Hij stierf met een tevreden trek op
zijn gezicht.
Na enkele ogenblikken was er niets meer te zien van de ramp. De
Schelde rimpelde dicht en het water was teder zachtgroen als zo vaak
op nazomerse dagen. De laatste veerboot kwam nooit aan, maar ver
dween, waarmee de oude eeuw afliep. Het ging allemaal zo snel dat
bijna niemand op de wal of op de nabijgelegen zeeschepen zag wat
er gebeurde. Bijna niemand, alleen een vrouw. Het was de vrouw van
Harinck, die op de punt van de veerhaven stond te wachten op haar
man met een bosje bloemen in haar hand.
31
