vogels zijn druk aan het fourageren. Nou zijn ze op deze bessen niet
zo gek hoor. Weet iemand wat dit voor struik is?"
"Gelderse roos," mompelde iemand vooraan.
"Inderdaad, en hoe vinden jullie de lucht er van?" De boswachter
kneep een bes fijn en liet verschillende wandelaars ruiken.
"Niets bijzonders," zei een vrouw van een jaar of vijftig in camou
flagekleding.
"Ruikt wel goed," klonk er achter in de groep.
"Willen jullie me dwarszitten? Mensen, dit stinkt toch. In ieder geval
behoren deze bessen een walgelijke lucht te verspreiden die tegen
de vogels zegt: eet me niet.
Ik moet trouwens nog iets tegen de kinderen zeggen: geen bessen
eten. Sommige soorten lijken ontzettend op elkaar en voor je het
weet heb je giftige te pakken.
Bij deze valt het trouwens nogal mee. Het is de bedoeling dat deze
bessen overwinteren en pas in het voorjaar hun zaden verspreiden."
De groep zette zich weer in beweging. De helft van de deelnemers
droeg een verrekijker en een enkeling probeerde al de hemel af te
speuren.
"Moet je niet door je verrekijker kijken?" vroeg Frank aan zijn zoon.
"Er is nog niks te zien," antwoordde hij op de kinderlijk serieuze
toon waar Frank zo van hield. Meer dan wat ook kon de schorre,
warme stem van zijn zoon hem ontroeren. Ze waren samen op stap
en nu ze op elkaar waren aangewezen was er geen sprake van de irri
tatie die hij thuis zo vaak voelde.
Frank haalde een notitieboekje tevoorschijn en schreef met potlood:
Gelderse roos, niet eetbaar herfst.
"Schrijf je alles op, pap?"
"Nou, niet alles, de belangrijkste dingen."
"Dat bedoel ik natuurlijk ook, je hoeft niet op te schrijven dat daar
koeien staan."
Frank sloeg zijn zoon vriendschappelijk op zijn schouder. 'Ideale va
der', dacht hij.
Ze liepen over een zompige, grazige strook langs een bosrand en
bleven staan, toen er weer een nieuwe bessensoort opdook. Voor het
eerst sinds lange tijd scheen de zon en Frank vergat alle slagregens en
herfststormen van de voorbije dagen.
Er liepen nog meer kinderen in de groep mee, drie meisjes die bij één
gezin hoorden. De moeder was de enige aantrekkelijke vrouw in
het gezelschap. Ze droeg een moderne blauwe bril en had een soort
34
