Tegen het vallen van de avond trok onze compagnie Aardenburg in,
waar we gaarne getuige wilden zijn van onze veldtocht op televisie.
In een kroeg bestelden wij soldatenbier, maar een onbeteugelde
troep was ons voor geweest en had alles opgezopen, zodat we ge
noodzaakt waren over te gaan op het soldaat maken van volrijp don
kerbruin Belgisch trappistenbier. Intussen had men op ons verzoek
de televisie aangezet, en wachtten we af wat het provincienieuws
zou brengen. Daar verscheen Harten Vrouw in beeld, gedragen in de
hand van wassink Wassink. Uiteraard, de tocht werd in verspringen
de gedeelten op de beeldbuis gedemonstreerd. Terwijl we in ganzen
mars door het Sasse liepen, citeerde Kapitein Pieters gedreven het
intro-septet in strak intonerend eindrijm. De besnorde kastelein
barstte in lachen uit. Het hele café hing aan de buis en vergeleek het
lopende gezelschap met wat er zojuist in huis was aanbeland. De
kapitein, de wassink en de hopman deden voor de camera elk hun
woordje over het attribuut dat ze bij zich droegen, en dat bepaalde
passages van Ramuz' literaire werk in herinnering bracht, respectie
velijk de vioolkist, Harten Vrouw en het zakspiegeltje. De mondharp
was tussendoor hoorbaar. De stemming in het café kwam er in, en
na een aantal glazen waren we allemaal flink soldaat. Eenmaal weer
buiten, vonden we in het donker ons kampement pas na veel om
wegen terug.
Als mondharpspeler krijg je in het Engelstalige buitenland vaak te
horen dat je een vertolker bent van de zogeheten traditionele month-
music. Vaak ben ik erop gewezen dat ik ook 's nachts tijdens mijn
slaap het genre van de mouth-music met genoegen voortzet. De heren
rondom mij waren er de volgende ochtend nog vol van.
De volgende dag was nazomers zonnig. We hernamen de voettocht
vanaf het Vlaamse Sint Jan-in-Eremo, en richtten onze pas noord
westelijk naar het Nederlandse grensdorp Sint Kruis. De kapitein was
die ochtend lichtelijk maar langdurig onwel, maar hij marcheerde
fier met ons mee door de velden. Nu en dan schoot hij noodzake
lijkerwijs en onverwachts een begroeid landbouwperceel in, waaruit
hij na verloop van tijd ook weer tevoorschijn kwam. Soms hing hij
in de struiken.
Korte geanimeerde gesprekken en krachtig bladergeruis van populie
ren wisselden met pentatonische muziekklanken. Korte concertino's
en een duivelsdans, bij uitstek geïnstrueerd door het muziekinstru
ment je dat eind zestiende eeuw enkele Schotse spelers op verdenking
34
