De veerpont Robert de Haan Wanneer, nadat de scheepsbel is geluid, de trossen worden losgegooid en met de lier de zware klep wordt opgehaald en zich de veerpont in beweging zet, voltrekt zich weldra wat mij reeds als kind zo mateloos intrigeerde. En het lijkt of niet de pónt zich voortbeweegt maar of de kade langzaam naar de einder wijkt, het hele panorama van de stad steeds kleiner en toch meer omvattend wordt en gaandeweg mijn ziel, reeds half bevrijd van wat haar zo bedrukt, steeds ruimer wordt. 't Is vreemd, het is haast als gestorven zijn: de stroom gebed tussen twee oevers in, de frisse wind, het hooggekoepeld licht en boven mij een meeuw in cirkelvlucht. En dan, wanneer ik mij heb omgekeerd, het traag zien naderen van de overzij, die vol belofte lijkt... De scheepshoorn schalt. Ik schrik. En dadelijk herneem ik mij.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2000 | | pagina 54