Moeilijke woorden Een media-avontuur van Siebe Edens* Jan J.B. Kuipers "En hoeveel nummers brengen jullie per jaar uit?" Ongelovig keek Siebe Edens naar Holga Hertog, die ongeveer recht tegenover hem zat aan de ronde tafel met de microfoons. Het was goddomme de derde keer dat ze deze vraag stelde! Mevrouw had zich wellicht wat minder op het gesprek voorbereid dan verwacht mocht worden. Familieproblemen, echtscheiding, medische ontreddering, amokmakende dochter, verse dooie in intieme kring? Niets van al zulke rampspoed was echter af te lezen van het door een informeel, hooiwagenachtig kapsel bekroonde gelaat van de programmaleid ster. Waarschijnlijk was het pure routine die haar parten speelde, naast desinteresse voor de gewestelijke letteren en de gebruikelijke algemene ontgoocheling die met de jaren komt. Dit moest immers wel de honderdste 'Kabaalstraat 64' zijn die Holga presenteerde: het gevarieerde regionale radioprogram rond koffietijd, met aandacht voor de Kunsten en een knipoog naar de Actualiteit! "Vier nummers per jaar, steevast, en altijd op tijd," antwoordde André van het Veerke. Hij was de hoofdredacteur van het Zeeuwse literaire blaadje waarvan de redactie voor één dag en tegen een rond onder tafels bedrag was verrijkt met Siebe Edens, onderzoeker van het Bureau voor Algemeen en Specifiek Personeel Onderzoek, zoals één van zijn recente visitekaartjes in een terughoudende klasseletter meldde. En 'personeel' diende hier wel degelijk als adjectief te worden opgevat. Hoe Fup Fee, directeur van de ZOO, hem gevonden had? Hij had na tuurlijk het omtrent de zeearmen massaal verspreide boekje gelezen dat Jan Kuipers over Siebe had geschreven. Welnu, nieuwe klandizie was altijd welkom. "ZOO?" had Siebe met zijn gebruikelijke linksheid door de telefoon aan Fee gevraagd. "Wist niet dat jullie zoiets hadd'n in Zeeland. Zijn er veel aap'n?" Een zuur en opvallend kort lachje klonk aan de andere kant. 'Nee, het gaat vanzelf niet om een zoe maar om de media, meneer Edens! De Zeeuwse Onafhankelijke Omroep, ofwel ZOO. Waarvan ik de directie voer, nietwaar. Nooit van gehoord?' Ongelovig klonk dat ineens. 'Nee. Maar wat is er van uw dienst,' informeerde Siebe nu enigszins jachtig. Z'n ingewanden herinnerden hem eraan dat hij eigenlijk onderweg naar de WC was geweest. 14

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2001 | | pagina 14