"Kan mij 't scheel'n. Ik doe het!" besloot Siebe gemaakt onverschil
lig. 't Ging dit omroepkoninkje immers niks aan dat hij al maanden
geen werk had gehad.
"Maar geen lulpraatjes in dat rapport," eiste Fee, terwijl hij een drup
pel van zijn kin veegde. "Onafhankelijke waarneming wil ik. De
professionele visie van de belangeloze outsider. Ik moet een objectief
stuk hebben!"
"En oe ei je dat vroeher allemaol ervaoren?" klonk het plots loeihard
door de Teerpot. De barman ijlde naar de audio-installatie achter de
bar en zette deze een stuk zachter.
Fup Fee, afgeleid, knikte met een haast dromerige glimlach naar
Siebe Eedens; zijn duim wees over zijn schouder naar de dofzwarte
installatie waarin de Zeeuwse stem nu op fluisterniveau voortneu-
zelde.
"Bep van Leerlooi op bezoek in het verzorgingshuis," verklaarde de
directeur. "De ZOO op z'n best, meneer Edens, volksradio waarvoor
men nog thuisblijft!"
Siebe keek over de schuimkraag naar zijn gulle gastheer en zocht
wanhopig naar iets wat hij kon zeggen.
"Maar ik heb Kees van Rijn nog helemaal niet gehad!" deed Holga
Hertog geestdriftig. Gut, dacht Siebe, wat zou ze daarmee bedoelen
dat ze Van Rijn nog niet had gehad?
"Kees, jij zit bij De Stem en nu ook in de redactie van Ballustrada.
Hebben ze je erbij gevraagd, of heb je 't hun zelf gevraagd?"
Met een blik van uiterste bevreemding staarde de literaire journalist
haar aan. "Eh - dat weet ik niet meer," wist hij uit te brengen.
Siebe Edens begreep inmiddels wel dat enige externe expertise hier
inderdaad geen water bij de zee was. Zulke vragen zelfs tijdens zo'n
oppervlakkig koffiepraatprogramma - je verzon 't gewoon niet. Maar
waarom had Fee hém ingeschakeld, in plaats van een officiële
management consultant of hoe die angloserviele gasten ook mochten
heten? Ach ja. Gehinderd door de uiterst luxe c.a.o.-bepalingen van
het omroepbestel, ondernemingsraadgeleuter, vakbonden, functio-
neringscommissies en gegarandeerde loopbaanontwikkeling zou hij
noodgedwongen zijn toevlucht wel hebben genomen tot het twee
de, in dit onder ambtenaren bezwijkende land veel effectiever cir
cuit: dat van informele memo's, achterklap bij de koffie, besloten
vergaderingetjes waar grijze rapportjes rondgingen, kortom, die hele
kermis van geniepige zwartmakerij en gifgesproei met als lichtend
16
