te kopen of vergeten in het vuur van de passie. Het klinkt een beetje
dom dat ik niet gewoon een beslissing kan nemen."
"Ach wat maakt het uit," zei ik, "Door te kiezen voor onvoorzichtig
heid, heb je in feite een beslissing genomen. Zo dom is dat toch
niet?"
"Je bent een lieverd," zei ze en legde haar hand op mijn knie.
De regen was opgehouden en ik besloot naar de bushalte te wande
len.
Een paar dagen later haalde ik mijn fiets op. Maria riep me binnen
voor een kopje koffie.
"Hoe is het met het toeval?" vroeg ik.
"Het schiet niet op."
"Misschien moet je nog onvoorzichtiger zijn."
"Ik ben ook onvoorzichtig. Het werkt niet. Het kan niet werken,
want het ligt aan mij."
"Wat bedoel je?"
Maria bloosde: "Je zult misschien wel slecht over me denken. Naast
mijn vriend heb ik ook een minnaar. Als het geen van beiden lukt
mij een kind te geven, dan ligt het aan mij."
"Niet zo pessimistisch," zei ik, "Er is hoop. Weet je, ooit had ik een
schemerlamp die het niet deed. Ik dacht dat de gloeilamp stuk was
en wisselde de lamp. Dat hielp niet. Dan ligt het aan de armatuur,
dacht ik. Tegen beter weten in probeerde ik een derde gloeilamp. Ja
hoor: de lamp begon te branden. Het lag niet aan de armatuur, ik
had de stomme pech om twee kapotte gloeilampen achter elkaar te
treffen."
"Je moet wel realistisch blijven," zei Maria, "maar toch bedankt voor
de vriendelijke woorden. Je bent een schat." Ze gaf me een kus op de
wang.
Een paar weken later belde Maria mij op en vroeg of ik langs wilde
komen. Ze wilde mijn gloeilampentheorie uitproberen.
"Daarvoor zei ik het niet," antwoordde ik.
"Weet ik. Wil je me helpen?"
"Ik wil daar eerst eens over praten."
Toen ik bij Maria arriveerde, kwam er weinig van praten.
"Een goed gesprek kan altijd nog," zei ze.
Na het vrijen zei ik: "Ik wil niet nog eens vader worden. Ik heb al
twee kinderen. Dat is genoeg."
33
