Kort bezoek aan E. te Veere
George ter Horst
November zondagochtend vroeg niet geslapen
Alle gedichten weggegooid waar naar toe liep
Naar nevelig Veere over rijstvelden en erg zout water
Speelde piano in m'n hoofd voor E. legde lange
Reeksen herinnering op de toetsen logaritmen
Ideeën kindernamen speelde m'n voeten - hoe ze
Over Italiaanse heuvels hadden gelopen in de
Winter hangt een grote vlek tussen Middelburg en
Veere een grijze lege zee de lucht is drassig
De bodem overweegt basalt uit m'n ingewanden
Groeide een dorst van voorgaand nachtelijk drinken
Had een bidon mee moeten nemen zoals wielrenners
Waarom was ik schipbreukeling te voet gegaan
Besloot mijzelf niet zulke vragen meer te stellen
Veere ze deed de deur niet open het licht was
Zilverig en vreemd en joeg over de oude kademuren
Liep terug verdwaald in het verlangen te begrijpen
Ik had haar de zee willen geven en een wind om
Zelf te waaien de stilte galmde steeds luider
Boven de landerijen in de verte zweemde Middelburg
Achter een dunwit gordijn alles loste op in deze
Stilte vervloog als waterverf in water naast me
Dreef god langgerekt en grijzig let goed op zei
Hij z'n stem een goochelaar op tournee ik besta
En besta niet ik ben tegelijkertijd hier en daar
Dat is kwantummechanica mompelde ik onverschillig
M'n lichaam was zwaar de toren van Middelburg
Verwilderde tegen de lucht toen ik naderde
45