De enige vrouw die mij streelde
was een vrouw op de kermis
die de lijnen las in mijn hand.
De enige die mij in de armen nam
en mij één ogenblik lang verhief,
was de broeder die mij van het plaveisel raapte.
Het enige hart waaraan ik
mijn handen kon warmen
was mijn eigen hart, dat naast mij lag.
De enige die mij ooit heeft liefgehad
was een oude blinde woelmuis
die zijn nagels scherpte aan mijn huid.
Zie je wel. Het heet overigens 'In slechte aarde vallen'. De ietwat ge
likte opening kan men het beste maar negeren. Voor de rest is alles
waar gebleken.
45
