De knop Raats In de fabriekshal was het een herrie dat horen en zien verging. Ma chines loeiden en snerpten, mannen beukten met hamers op stalen platen en dan stonden er ook nog radio's keihard aan. Als je nog niet gek was dan werd je het wel. Er was al vaak over geklaagd door deze en gene, maar volgens de directeur was er weinig aan te doen. "Het is een fabriek," zei hij. En het is niet anders." Hij wist gewoon geen oplossing. Op een dag gebeurde er iets raars. Een oude man, die al veertig jaar bij het bedrijf werkte en nu bezig was aan zijn laatste werkdag liep op zijn gemak naar een hoek in de fabriekshal en draaide een knop om. Een diepe stilte daalde op allen neer. De machines draaiden door en de mannen beukten nog steeds maar het geluid was weg. Verwonderd keek iedereen om zich heen. Wat gebeurde er? De baas kreeg de oude man in de smiezen. "Wat deed jij nou, Dirk?" vroeg hij. "Ik heb het geluid afgezet," zei Dirk. Daar snapte de baas niks van. Hij lachte een beetje ongelovig. "Kan dat dan?" "Dat kan!" zei Dirk. Het was ook de directeur opgevallen dat er iets niet klopte en hij kwam op de stilte af. "Wat gebeurt hier?" riep hij verbaasd. "Waar is mijn lawaai geble ven?" De baas wees naar de oude man. "Hij heeft het geluid afgezet." "Wat is dat voor onzin. Dat kan toch niet?" "Dat kan!" zei Dirk. De directeur was verbijsterd. "Wist jij dat dat kon?" vroeg hij aan de baas. "Nooit geweten," zei deze naar waarheid. De oude man spoog op de grond, draaide zich om en liep weg. "Jullie weten niks," zei hij met een diepe minachting. 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 17