Die Kreupele, dat was dus Hanna's broer en - geen zin om dat ver
borgen te houden, u komt er toch wel achter - toevallig ook mijn
vader. En steeds als-ie met dat plankje om zijn horrelvoet op de
boerderij rondkloste, klapklopklapklopklapklop, had Hanna zich in de
schuur opgesloten, zat midden op de deel op een omgekeerde melk
emmer, de kostbare accordeon op schoot.
Te spelen begon ze dan, te spelen! Zo mooi, zo goed dat er, als zulke
gedachten mogelijk waren geweest, vast en zeker gepeinsd was over
muziekschool of, wat kan mij het verdommen, het conservatorium;
dat de gedachten als vanzelf afdwaalden naar de mode- en tandpoe
deradvertenties, waaruit heren getransponeerd werden naar de suites
van gedroomde hotels om daar achteloos hun dinner jacket te laten
vallen, jackets hard en smetloos als staal, die galmend de vloer raak
ten, terwijl de rode lokken op een hagelwit kussen lagen gespreid
of boven een dito robe naar een art déco-kaptafel zweefden. Maar
vooralsnog galmde het alleen in de roodaangelopen koppen van de
vrijers, alsook in de smederij van het nabijgelegen A. en vanaf de
kansels waar Hanna's vader het lekenpastoraat vervulde.
Zonder Matthias Hohner (1833-1902) geen accordeon, maar die
heeft lauweren genoeg verworven. Wie echter kent nog de namen
van Nederlandse pioniers als Jan Klein-Hesseling, Gerrit Klompen
houwer en Hendrik Lievens? Terwijl Terschelling ook goede spelers
leverde, zoals William de Heek. Het was echter de grote Arie Maas
land (1908-1980), beter bekend als Malando, die voor Hanna zou
worden wat zekere fluitist voor Hameien was geweest. Het is bekend
dat haar spel als een vuurpijl omhoogschoot na Maaslands fameuze
tango Olé Guapa uit 1937, toen ook de eerste kleurenopnamen ons
bereikten, zodat de rode lokken van Hanna haar ware aard ondub
belzinnig verrieden en zij roekeloos overging tot de aanschaf van
een pianoaccordeon met Stradella-bassysteem, hetgeen een nog ver
hevigd opzwepend misbaar in de schuur ten gevolge had en een
steeds ernstiger klapklopklapklopklapklop op het straatje buiten. Ook
begon in die dagen de temperatuur te stijgen.
Jaloezie, de onmogelijkheid van de Kunst in dit land van koeiendrek
en zompig berouw om nimmer begane zonden, een berouw dat met
de noodwendigheid van een natuurwet omsloeg in onweerstaanbare
vervolgingsdrang - deze dingen kostten haar uiteindelijk de kop.
Onbekenden, die het ruggelingse van Hanna nimmer hadden ge-
38