Vitrage uitzicht Geen woord, nauwelijks een fluistering ontsnapte aan zijn moeders mond. Een enkele ogenknip toen plopte hij er uit, de natte zijde rond zijn gezicht in rafels, een waarzegsterjurk. Nog steeds verblind, strekte hij zijn handen naar zijn voeten uit. 'Dus die zijn om op te lopen,' mompelde hij zachtjes. Zijn verbazing over de werkelijkheid een geritsel in de vroedvrouwjurk. Maar daarna naaide de naald van stilte zijn lippen toe. Zijn moeder bevocht het bezoek met een eindeloze woordenstroom, telkens herhalend dat hij met de helm geboren was. Hoe meer tijd verstreek hoe onwaarschijnlijker haar uitleg, dus iedereen twijfelde aan zijn verstand. Met een plotseling fluisteren behoedde hij het hare. Opgroeiend verwerd het altijd aanwezige brok in zijn keel tot beton toen hij doorkreeg dat alle gebeurtenissen gehoorzaam zijn wildste dromen volgden, terwijl zijn stem geen mens in beweging bracht.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 48