Gewichtloos André van der Veeke In de gemeenschapsruimte van de school waren twee stagiaires aan het knippen en plakken voor een leerproject over voedsel. Het ene meisje had een dik, krijtwit gezicht, donker haar en een massieve zwarte bril. Haar stem klonk monotoon en hard, zonder een enkele muzikale kwaliteit. Ze praatte aan een stuk door, onverschillig als een cirkelzaag. De andere stagiaire was blond, aantrekkelijker, maar zij had iets kleurloos waardoor ik onmogelijk haar naam kon ont houden. Ik deed alsof hun aanwezigheid me niet aanging, draaide mijn hoofd geen enkele keer in hun richting, maar kon niet aan hun gesprek ontsnappen terwijl ik corrigeerde. De conversatie ging over eten. Ze spraken op een wijze die voor jonge kinderen heel begrijpelijk zou zijn geweest, maar er was geen enkele kleuter in hun buurt. Iedere foto of naam van een gerecht lokte een opmerking uit. Zwarte Bril vroeg bijvoorbeeld aan Kleur loze Blonde of ze van pizza hield. Kleurloze Blonde hield inderdaad van pizza, maar niet van alle soorten. Diverse Italiaanse gerechten kwamen vervolgens aan bod. Ze overlegden ook over de vraag wat de beste pizzeria in de stad was. Daarna waren andere buitenlandse keukens aan de beurt. Hield Zwarte Bril wel van Mexicaans? Ja, ze had pas met haar hele familie de Mexicaan bezocht. Er volgde een gedetailleerd verslag hoe de maaltijd verlopen was. En over de slabar, die je zo vaak mocht bezoeken als je wilde. Hierna werd de Hollandse keuken de maat ge nomen. 'Ik ben gek op spruitjes,' zei Zwarte Bril. 'O, getver.' 'Spruitjes met mosterd, mmmmmm!' 'Nee, never, never, wat ik wel lekker vind...' En voort ging het over bloemkool en bonen, over hamlappen en rookworst. 'Rookworst uit de Hema is de beste,' beweerde Zwarte bril met grote stelligheid. Op het moment dat ik bijna paniekerig werd door hun geouwe hoer stormde een groepje oudere leerlingen het lokaal binnen. Ze moesten hun boeken ruilen in de bibliotheekhoek die uit een paar planken en enkele karren met haveloze boeken bestond. 'Jessica, wat ben je toch dun,' hoorde ik een jongen opmerken. 'Kijk naar je eigen! Vetzak!' 16

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 16