weg kunnen sturen. Opgelucht snelde ik langs de rijen, gaf aanwij
zingen en zag tot mijn vreugde dat er aardige tekeningen ontston
den. Alleen twee dikke Turkse meiden staarden lijdzaam naar het
bord. Een van de twee had een kast getekend en op het papier van de
ander stond enkel een naam met letters in verschillende kleurtjes.
'Zo, jij schiet al op/ zei ik.
'Ik weet niets van zolder,' antwoordde ze.
'Teken maar oude kleren die er als spoken uitzien,' zei ik en liep
weer verder.
Uit mijn ooghoek merkte ik op dat Serge in een Donald Duck zat
te lezen.
'Ben je al klaar, Serge?'
'Ik vind dit goed genoeg.'
Op zijn blad stonden twee koppoters te kijken naar een derde
figuur die vanaf een balk aan een eindje touw bengelde. Een grote
tong hing uit zijn mond.
'Griezelen op zolder,' zei hij. 'Vet hè?' En daarna dook hij weer in
zijn strip.
'Geef het lijk nog een mooi kleurtje,' was mijn advies.
Toen de bel ging, maakte ik bij wijze van grap een hevige schrik
beweging.
'Nu al,' brulde ik. 'Wat gaat de tijd toch snel als het gezellig is.
Nou, opruimen dan maar. Serge, jij blijft nog even.'
De klas stroomde leeg. Van louter opluchting begon ik lollig te
doen tegen een groep meisjes. Even later kwam de directeur de fuck-
you-kid afleveren.
'Ik heb deze jongeman ernstig toegesproken,' zei hij met een
knipoog en maakte dat hij wegkwam.
'Hier heb je een blaadje,' zei ik tegen de jongen die met een
verongelijkt gezicht op zijn stoel ging zitten. 'Schrijf maar 200 keer:
Dit mag ik niet denken, zeggen of schrijven: fuck you!'
Hij pakte een blaadje uit zijn klapper, schreef de zin op en stak
toen zijn vinger omhoog.
'Meester, ik mag het niet schrijven, maar ik heb het nu toch
gedaan. Krijg ik nou weer strafwerk?'
'Laat me eens kijken,' zei ik. Ik pakte het blaadje op en las de regel
hardop.
'inderdaad,' zei ik. 'Nu heb je het weer gedaan, dat wordt dus 400
keer.'
23