Gezien hoe de postbode knielde op de trappen van de kathedraal en na een diepe buiging zijn tas begon leeg te maken, de stukken op grootte sorteerde en stapel voor stapel in brand stak, hoe hij opstond en in meer dan één taal begon te spreken, hoe enkele kerkgangers de man vervloekten en hun gebedsboek naar zijn hoofd smeten en hoe hij later huilde van wat leek op een onnavolgbaar groot geluk. 45

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 45