In de Market Hall onder het Confederate Museum - alweer aan Meeting Street - vind je een zonderling souvenirwinkeltje, 'The Old Historie View' of iets dergelijks geheten. Hier reikt de trots op het Geconfedereerd verleden tot aan het plafond. Er zijn boeken, kalen ders, petjes, schorten, spellen, plaatjes, stickers, portretten, emble men, pamfletten, nagemaakte uniformstukken en Zuidelijke apolo gieën - en overal schettert de toenmalige Vlag, de Stars en Bars met de omineuze dertien sterren van de afgescheiden staten je tegemoet. Het Confederate Museum zelf wordt sinds 1898 gedreven door de 'Daughters of Confederacy'. Deze organisatie van nakomelingen van Zuidelijke soldaten houdt het Geconfedereerde erfgoed in ere, maar zet zich ook in voor algemene patriottische doeleinden ten behoeve van de Verenigde Staten en haar krijgsmacht: een historische contra dictie aan de basis van een club met een conservatieve, cultureel- filantropische missie van gewapend beton. Het uit één zaal bestaande museum is dus een privé-instelling en dat is te merken ook. Een grote tegenstelling met de staatsmusea die, rijkelijk van federale fondsen voorzien, elders in den lande het evan gelie van de Verenigde Staten uitdragen. De houten vloer van het Confederate Museum kraakt alsof je de beenderen van de gesneuvelden betreedt; de houten vitrines stam men kennelijk deels nog uit het stichtingsjaar, wanden en uitstal kasten zijn overvol van vlaggen, sabels, uniformen met kogelgaten, gehavende battle flags, scheepsmodellen, portretten, brieven en autografen, knopen, brokken ammunitie met bijbehorende anek doten op vergeeld papier, de Colt van kolonel die-en-die, boeken kasten met verzuurde standaardwerken als The Rise and Fall of the Confederate Government van Confederatiepresident Jefferson Davis himself. Ook mijn nieuwe held Henry Timrod is present, als auteur van de tekst op het Confederatiemonument in Columbia, South Carolina. Op deze plaats gelooft men stellig niet dat hij voor één achtste 'ge kleurd' bloed had, zoals een peloton verhitte historici heeft trachten te bewijzen of juist weerleggen. De twee mollige dames die vanachter een tafel de scepter over deze tempel zwaaien, stammen duidelijk uit een andere sociale klasse dan de gids van het Nathaniel Russell House; hün accent is vet. Deze 50

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 50