en wegvrat... De zee werkte en wachtte. Zij had de tijd... Haar grote oceaanstromen had zij altijd ver van de kust gehouden, om het water dat uit de zeearmen vloeide de gelegenheid te geven langs de kust uit te stromen, teneinde het meegevoerde zand en slib - alluvie genaamd - af te zetten langs de kust." Maar door de uitvoering van het Deltaplan staakten "de stromen uit de zeearmen hun loop. De zee moest daar andere stromen voor in de plaats sturen. Logisch dat zij gelijk de gelegenheid waarnam om wraak te nemen. Stromen die geen alluvie met zich meevoerden en slechts een slijpende werking hadden, kwamen in de plaats van de milde kuststromen die het strand en de duinen in stand hielden..." Maar Sven zag niet alleen deze feitelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker werd hem ook de totale Ramp onthuld. "Maar zij die dachten dat de zee haar zin door zou drijven door direct met bruut geweld en een kwantiteit aan water door te breken, kwamen bedrogen uit.Zij begon het achterland te infiltreren met water dat zij maandenlang bleef aandragen zodat de rivieren het niet konden verwerken en buiten hun oevers traden... Vanuit het buitenland had zij, jaren geleden al, de muskusrat gerecruteerd... Door de jaren heen hadden ze ellenlange gangenstelsels door de dijken en langs de oevers gegraven... Het water sleep de gegraven gangen en kamers steeds meer uit, zodat van de dijken bijna niets anders overbleef dan een moerassig omhulsel.Een zware storing transporteerde hevige stortbuien naar het binnenland... Aan de kust had de zee door de jaren heen zelf haar voorbereidende werk gedaan. Steeds meer van de kustweringen weggevreten... Het strand ervoor zoog zij weg en zij diepte de plaats zelf uit, zodat cirkelende oceaanstromen de fundering onder het verdedingingswerk wegzaag den... Bij half tij floot plotseling een gierende windvlaag als een zweepslag door de lucht. Dit leek het sein tot de aanval... De wind liep uit tot een zware storm. De zee jakkerde haar golven op tot kol kende monsters die, opgezweept door de stormwind, zich als een zelfmoordbrigade kapotbeukten op de dunne kustverdediging... Honderden kilometers hogerop waren zware stormwinden met de kracht van een orkaan reeds begonnen het water voor zich uit te stuwen in de richting van de Noordzee. Bergen water lieten zich er gewillig door in de gewenste richting loodsen... niets kon de vloed golf weerhouden. Zij stortte zich over steden en dorpen en vernie tigde alles wat zij op haar weg ontmoette." 61

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2003 | | pagina 61