Dit is Svens laatste visioen. De volgende dag wordt hij op het strand
aangetroffen, verdronken.
Sommigen zullen beweren dat Sven de ziener geen biografie is, maar
een streekroman. Dat staat immers op de voorkant van het boek.
Maar zonder thuis te zijn in dat genre, valt het toch op dat in het
boek geen concrete streek zichtbaar wordt. Er zijn duinen, met daar
achter dorpjes bevolkt door vissers en boertjes, arbeiders, een burge
meester en een politieagent, maar dat zal bijvoorbeeld ook in Noord-
Holland het geval zijn geweest.
Anderen zullen beweren dat het een fantasyroman is, het verhaal
van een watermagiër. Want Sven is niet alleen helderziend, hij laat
ook bijna-doden weer leven en lammen weer lopen. Zijn astrale
lichaam zweeft over het water om vissers in nood het leven te red
den en het begeeft zich zelfs in de astrale sferen van de paragnosten,
het onzichtbare verlengstuk van onze fysieke werkelijkheid, waarin
voor hem een Goddelijk Lot besloten ligt. Maar deze fantasy-aspec-
ten zijn zo onbeheerst overdreven, dat ze niet overtuigen, integen
deel.
Ook zullen er nog mensen zijn die het als sciencefiction willen af
doen. Zij zullen wijzen op het korte voorwoord: "In een artikel van
een bekend weekblad, waarin de Belgische waterbouwkundige inge
nieur, André Mertens uit Brugge, werd geïnterviewd, voorspelt deze
de ondergang van de Belgische en Nederlandse kust binnen nu en
het jaar 2000, als de sluiting van de Oosterschelde wordt voortgezet
en aan het geknoei in de delta geen einde wordt gemaakt. Dit artikel
inspireerde tot de volgende roman." De wetenschappelijke inzichten
van een ingenieur hypothetisch uitgewerkt, en zelfs de helderziend
heid wordt in de loop van het verhaal verklaard met wetenschappe
lijke beschouwingen over Tijd en Evolutie. Maar zoals het boek als
fantasy niet overtuigt door overdaad, overtuigt het als sciencefiction
niet doordat het wetenschappelijk fundament te mager blijft.
Het is duidelijk dat Maaskant zijn uiterste best heeft gedaan een
indeling in de genoemde genres te verhinderen. Hij schreeuwt als
het ware uit dat Sven de ziener géén streekroman, géén fantasy, géén
sciencefiction is; dat al die poespas genegeerd moet worden, zodat
alleen de kern van het verhaal, de boodschap van Sven overblijft.
Waarom heeft Maaskant die boodschap zo verstopt?
Het antwoord op deze vraag zal de aandachtige lezer niet ontgaan:
62
