Het is waar, wij weten niets
Met aangeboren wantrouwen kijken wij zwijgend toe
hoe de rust verstoord wordt door door ons vervloekte leiders
die zich haasten ons hun waarden op te dringen.
Het zijn kinderen, spelend met een scheermes in de creche.
Zij luisteren niet. Zij weten en presenteren hun vijandschap
als vriendschap.
Dat is wat de leugen maakt. Het smaakt alsof
hun tegendeel de waarheid is. Maar in de definitie
van wie ze zijn ligt alles geknield. In het stof buigen hoofden
die smeken de vijand te doden.
We drukken geeuwend op de knop. In ons netvlies rust
het laatste nieuws:
de dorpen platgebrand, de lijken uitgespreid
over de wegen
en dat verweesde staren van de eenling
die vergeten is.
