architect te worden. Mocht niet van mijn vader, want daarvoor
moest ik naar de Academie voor Schone Kunsten, en die liep naar
het schijnt vol blote wijven, wat voor een katholiek onaanvaardbaar
was. Ik ben dus maar gemeenteambtenaar geworden, maar als ik
jouw prachtig verslag van je installatie in Spanje lees dan betreur ik
het opnieuw dat ik een zo gehoorzame jongen was. Ik zou ook zo
graag dingen met mijn handen willen doen. Maar als ik een plant in
de grond stop ziet hij na hoogstens een week zo geel als een banaan.
En als ik tien dagen in het buitenhuisje, midden in de groene Kem
pen, heb gezeten en ik kom terug in de stad bij de vrienden en de
vriendinnen en de boeken en het theater en het Antwerpse dialect
en de onvermijdbare toogzeikers en de literaire krabbemand en de
straten en de pleinen vol herinneringen en de haveloze geraniums
op de vensterbanken en de F.C. Antwerp en de morgenkrant, dan
heradem ik ook een beetje. Ik ben in deze stad geboren, heb er altijd
geleefd, en ik ben een stadsmens, daar zal geen groene reclame iets
aan veranderen.
Beste Wouter,
Momenteel schijnt hier de zon. Het buitenhuisje is verkocht. Ik ben
weer compleet. Na twee-en-dertig jaar weet ik nauwelijks het verschil
tussen een mus en een ekster. Er zit een grijze duif op de balustrade
van mijn balkon. Ze komt regelmatig. Het zou powetisch kunnen
zijn, maar ik vermoed dat hij of zijn mijn balkonnetje als schijthuis
gebruikt.
Mijn matrixprinter heeft me in geen tien jaar in de steek gelaten.
Van hoeveel mensen kun je dat zeggen?
Na 6 jaar lagere school als doodbraaf jongetje (ooit zette men mij
in één bank met een rosharige onhandelbare, in de hoop dat we
elkaar gunstig zouden beïnvloeden) kwam ik bij de Broeders van
St. Henricus terecht, een school die alleen wiskunde belangrijk vond
en waar ooit een leraar letterlijk zei dat zij 'verplicht' waren Neder
lands en gelijkwaardige onzin te geven, omdat anders de diploma's
niet werden gehomologeerd. De lessen Nederlandse letterkunde
draaiden vooral rondom wat wij, in het belang van ons zieleheil,
niet mochten lezen. Bijvoorbeeld Lode Zielens schreef alleen en uit-
31
