sluitend met de bedoeling de mensen slecht te maken. In de Engelse
literatuur zijn we nooit voorbij Little Lord Fountleroy gekomen.
Beste Wouter,
Zojuist ben ik naar 't stad geweest voor kerstkado's. Mensen met pak
jes, dozen, tassen, afschuwelijke muziek, levende en bordpapieren
kerstmannen, jengelende kinderen, flikkerende lichtjes en treurige
dennen. Op zulke momenten smacht ik naar de vrije natuur, zou ik
in een blokhut willen zitten op een eiland voor de Schotse kust, waar
ik golven op de rotsen hoor breken en er alleen maar schapen door
de mist dwalen.
'Onderhuidse vrolijkheid' bij mij, schrijf je in je brief. K'en weet het
niet. De waereld is rond, alles is ook zijn tegendeel, ja dan, melan
cholie op zijn kop.
Ik ben na het overlijden van Maria, mijn vrouw, en voor de relatie
met Jeannine enkele jaren alleen geweest. Ik vermoed dat er mensen
zijn die eenzaamheid verwarren met verveling. Met het alleen-zijn
had ik geen problemen, evenmin met de voedselvoorziening. Ook
met alleen op restaurant gaan, voor velen een gruwel, heb ik geen
probleem, al beweren velen dat lezen tijdens het eten onbeleefd
en ongezond is. Ik ben dikwijls helemaal alleen op reis geweest, en
vond dat heerlijk, alleen maar te hoeven spreken om een glas wijn of
een bord soep te bestellen. Enkel eten als je trek hebt.
Met mijn handen kan ik niks. Maar als ik manueel iets heb gedaan
dat aardig gelukt is, ben ik diep gelukkig. En trots ook. Ik kan uren
gefascineerd toekijken als een vakman bezig is. Ik ben een plannen
maker. Toen ik nog schoolliep, maakte ik, bij het begin van elke
vakantie, bladzijden lange lijstjes van alles wat ik tijdens de vakantie
zou doen. En als ik dan iets had uitgevoerd (dat boek gelezen, een
tunnel voor mijn trein gemaakt van een oude schoenendoos)
schrapte ik het door met een later zelden geëvenaard gevoel niet nut
teloos te leven.
Helaas werden toen al de meeste voornemens niet gerealiseerd om
dat ik meer las dan de bedoeling was. Ik ben omgeven van boeken.
32
