Aan Marion B.
Als ik de letteren niet zo beminde,
kocht ik jouw boeken toch nog om de flap,
want dan besef ik: Dit is schrijverschap,
zo mooi, zo ernstig en zo Insulinde.
Soms schrijf je dingen die ik niet goed snap.
Dat neukt maar aan en kan zich maar niet binden.
Dan droom ik: Bij mij zou ze het wel vinden,
wetend dat ik buiten jouw boekje stap.
Ik ben een heer, Marion, bleek, kaal en zuur,
en al mijn boeken worden afgewezen
en ik heb mij verzoend met 's werelds loop.
Maar al jouw flappen hangen aan mijn muur.
Mooi schrijven en dan ook nog zo mooi wezen -
God schijt ook altijd op een grote hoop.
