Gaten in ruimte en tijd
Hans Verhagen
Toen wij bij bewustzijn kwamen bleek tot onze consternatie
dat wij niet gesneuveld waren, maar gevangen zaten
in een spierwit lab waar wij als polytetrafluorethyleen
ter bescherming dienden van het hart van onze technocratie.
Wij wisten ons tot in de eeuwigheid in het wit verlakt.
Omdat wij wit zijn van onszelf vallen zelfs bij een niet-waarneembare
beweging gaten
waardoor meer schimmen binnendringen dan een man erotiseren kan.
Aan het licht treedt zoveel zwart
dat hij het niet kan redden in één nacht als gevolg waarvan hij
in paniek raakt, doorslaat en wordt doodgeslagen.
En tot leven wordt gewekt,
want voor ons soort mensen bestaat altijd wel een surrogaat
dat zich nergens iets van aantrekt.
39
