de literatuur, raakte hij steeds meer bij de politiek betrokken. Hij zag
dat als een morele verplichting, voortkomend uit 'het besef dat wie
passief blijft goedwillende vrienden en geestverwanten in de steek
laat en het terrein vrijmaakt voor wie anders willen' Vrees en vrijheid,
blz. 191). Het maakte hem een overtuigd pacifist en hij werd lid
van de PvdA. Omdat die partij zich niet verzette tegen de Politionele
Acties in Indonesië en tegen de Duitse herbewapening, zei hij zijn
lidmaatschap op. Hij doorliep de Academie voor Lichamelijke Op
voeding, waardoor hij niet naar Indonesië hoefde, en wilde toen ge
schiedenis gaan studeren, maar door de crisis in Korea moest hij
toch in dienst. Verrips onttrok zich daar actief aan en belandde in
een militair neurosehospitaal, waaruit hij met S5 werd ontslagen.
Daarna studeerde hij medicijnen maar stapte al snel over naar peda
gogie. Tijdens zijn studie begon hij verhalen te schrijven, maar het
leidde niet tot publicaties en Verrips belandde voor de klas.
Op bezoek bij zijn familie in Duitsland schrok hij van de neo-
nazistische kranten die overal te krijgen waren. Hij meende dat de
geschiedenis zich ging herhalen en toen hij weer thuis was, begon
hij handtekeningen op te halen tegen de Duitse herbewapening. Dat
bracht hem in contact met de CPN en in 1953 werd hij lid van
die partij. Deze arbeiderspartij kon mensen met een opleiding goed
gebruiken. Verrips werd dan ook een 'vrijgestelde' en ging op ver
zoek van de partij economie studeren.
In 1956 werd Verrips gevraagd De vrijheid sterft niet te bespreken, een
bundel brieven van mensen die gedurende 1939-1945 ter dood wa
ren veroordeeld. In oktober verscheen de bespreking in het maand
blad van de CPN, Politiek en Cultuur, Verrips' eerste publicatie. Het
activeerde zijn ambitie om schrijver te worden en in 1957 begon hij
met een groots opgezette roman, maar het jaar daarop werd hij lid
van het partijbestuur en had hij geen tijd meer om te schrijven. Ook
zijn economiestudie maakte hij niet af, want vlak voor zijn kandi
daats in 1960 werd hem gevraagd redacteur buitenland bij De Waar
heid te worden. Deze functie vervulde hij tot 1966, waarna hij redactie
chef werd.
Pas in het midden van de jaren zestig begon hij weer te schrijven.
Aanvankelijk beperkte dat zich tot weekends en vakanties, maar in
1969 ging Verrips parttime werken en begon hij serieus te schrijven.
10
