Omdat hij thuis geen eigen werkkamer had, deed hij dat voorname
lijk buitenshuis, bijvoorbeeld in rustige cafés. Zijn eerste pogingen
bestonden uit korte verhalen en dat leidde tot zijn verhaaldebuut
Betalingsverkeer in Pulp 4 (A.W. Bruna Sc Zoon, 1972), een jaarlijkse
periodiek in boekvorm onder redactie van Ab Visser, waarin bijvoor
beeld ook Bertus Aafjes en Helga Ruebsamen publiceerden. In deze
periode ontstond ook Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt (Elsevier,
1973), een korte roman waarin hij zijn dienstweigeren in het begin
van de jaren vijftig beschreef en waarmee hij op vijfenveertigjarige
leeftijd debuteerde.
Een jaar later volgde Nathalie (Elsevier, 1974), dat tegen de achter
grond van het opkomende nationaal-socialisme het levensverhaal
van zijn moeder vertelt: de teleurgestelde dienstbode uit een socia
listisch gezin die, getrouwd met een zwijgzame ambtenaar, in het
Amsterdamse gereformeerde milieu terecht kwam. Aanvankelijk
stopte Verrips veel historische gegevens in het verhaal, maar om de
spanning in de zoon-moeder relatie niet te laten verslappen, streep
te hij daarvan veel weg.
Een vrouw alleen (Elsevier, 1975) vertelt de jeugd van de halfjoodse
Judith, wiens persoon Verrips baseerde op zijn eigen vrouw. Als haar
man Johan een paar weken naar het communistische Praag is, blikt
zij terug op haar jeugd. Na de scheiding van haar ouders had ze nog
maar weinig contact met haar vader en in de Tweede Wereldoorlog
verliest ze haar moeder, die in haar eentje de kinderen opvoedt maar
desondanks in het verzet actief was. Als na de oorlog het leed van
deze oorlogsslachtoffers wordt genegeerd en haar zus plotseling naar
Canada vertrekt, komt Judith in een isolement terecht en wordt zij,
net als haar moeder en ondanks haar echtgenoot, haar kind en haar
betrokkenheid bij de communistische partij, een vrouw alleen. Op
het eind springt de roman dertig jaar vooruit en wordt op niet over
tuigende wijze gesuggereerd dat ze het verleden uiteindelijk toch
achter zich heeft gelaten. Een thematiek die ondanks de publicatie
van dit boek pas de laatste jaren echt serieus lijkt te worden ge
nomen, sinds krant en televisiejournaal zijn gevuld met terugbeta
lingen en genoegdoeningen.
Verrips bleek een sterk autobiografisch schrijver, wiens eerste boeken
door de kritiek in het algemeen positief werden ontvangen. Over
Nathalie oordeelde de kritiek bijvoorbeeld: 'een van de beste romans
van de laatste jaren' (Het Parool) en 'een prachtig boekje' (Vrij Neder-
11
