Een leven voor de Waarheid Paul van Leeuwenkamp Het verdwenen oeuvre van Cer Verrips Geregeld koop ik bij De Slegte afgeprijsde boeken van mij onbeken de auteurs. Soms blijven die boeken ongelezen op een stapel liggen, maar de meeste worden toch gelezen, zij het vaak na maanden of zelfs jaren. Hoe lang Berlijns Blauw van Ger Verrips op zijn beurt heeft moeten wachten, weet ik niet meer. Wel weet ik dat het al af geprijsde boek nog verder was afgeprijsd tot 1,50. Wat goedkoop is kan niet goed zijn, maar Berlijns Blauw boeide mij en leidde tot een speurtocht naar ander werk van Verrips, die mij naar de meeste anti quariaten in Utrecht en Amsterdam voerde. Want Verrips bleek als auteur te zijn overleden en zijn zelfs bij De Slegte verramsjte boeken waren in de boekhandel niet meer te verkrijgen, alleen nog maar te lenen bij de bibliotheek. Wat sprak mij aan in deze bundel samenhangende verhalen? De so ciale bewogenheid die zo pijnlijk wordt getoond in aangrijpende misstanden? De machteloze strijd van het individu tegen een groep die de linies sluit? De inside informatie over de CPN, een groepering waar ik nooit veel van geweten heb? De compositie van afzonderlijke verhalen die gezamenlijk een raamroman vormen? De stijl kan het niet zijn geweest, die herinner ik als zakelijk en zonder opsmuk, een stijl die het verhaal niet in de weg zit maar nergens de brille van de woordkunstenaar heeft. Verrips werd in 1928 in een gereformeerd milieu geboren. Zijn vader was een belastingambtenaar van boerenafkomst en actief in de chris telijke vakbeweging, zijn moeder groeide op in een sociaal-democra tisch arbeidersgezin uit Altona, onder de rook van Hamburg. In de dertiger jaren geeft het gezin onderdak aan gevluchte Duitse socia listen, waaronder Verrips' oom. De opkomst van het nationaal- socialisme werd met zorg gevolgd en daardoor werd Ger Verrips al vroeg met de politiek geconfronteerd. De Tweede Wereldoorlog, waarin hij sterk onder invloed stond van zijn socialistische en anti kerkelijke oom, drukte vervolgens een beslissend stempel op hem. Op de HBS kwam hij in contact met de literatuur en raakte onder in druk van auteurs als Van Schendel, Du Perron, Slauerhoff en Nijhoff. Verrips wilde zelf ook schrijver worden en op zijn eindexamen in 1946 schreef hij als opstel zijn eerste verhaal. Maar in plaats van bij 9

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2004 | | pagina 9