Ze knikt. 'En daarna wat shoppen?' Ze knikt opnieuw. 'Koop je maar iets moois,' zeg ik, 'je hebt het verdiend.' 'De kleine heeft gekakt', zegt ze. 'Kun jij hem even verschonen? Dan zet ik de tafel.' 'Tuurlijk schat.' Ik veer recht en neem de baby over. Ik zoen hem op beide kaken en geef haar ook een kus. De bovenbuur juicht en schreeuwt. Hij danst weg van achter zijn bureau en zet vals in. De nationale ploeg speelt vanavond tegen Brazilië. 'Blijkbaar hebben ze gescoord,' zegt mijn vrouw. Ik beaam. Hij stopt even. 'Ik wil niet dat ze komt,' zeg ik. Mijn vrouw kijkt me ernstig aan. Ze zucht. 'Ik ook niet.' 'Ik zal haar bellen, zeggen dat het niet gaat. Wegens het werk.' Ze knikt en geeft me een kus. 'Sorry voor die servetten.'

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2005 | | pagina 56