versierd met een eveneens houten Dondervogel, een van de
machtigste, bliksemende figuren uit de inheemse mythologie
van de noordwestelijke Pacific, Plots verscheen op de vredige
boulevard een kalende man van ongeveer veertig jaar, met een
half over zijn schouder hangende jas en een kreupele, onna
tuurlijke motoriek. Nu en dan hield hij halt, begon woest om
zich heen te slaan, en vervolgens luid te vloeken en te sakke
ren. Hij schreeuwde van shit dit en fucking shit dat, vooral toen
een jongeman een foto maakte van het schitterende panorama
van de inham met al die vliegtuigjes, het gebouwtje en de be
boste heuvels aan de andere kant, en zijn geliefde op de voor
grond.
Taboe.
Gilles de la Tourette of een incarnatie van Dondervogel?
Een associatie als de laatste - ziehier het mythisch mechaniek,
mythologische contingentie verweven met die van de algehele
omgeving: het landschap, het waarneembare heelal.
Maar een kleine, door onbekende oorzaak teweeggebrachte
fluctuatie in de klimatologische ontwikkeling, en de zee staat
ook hier aan de bergtoppen, al onze referentiekaders mee ver
zwelgend. Vreemd genoeg ontkracht dit opblazen van het be
grip zijn werking totaal. In een zinledig universum is immers
ook 'contingentie' een willekeurige ordening, een zoveelste
kaartenhuis waarvoor we niet het hele dek hebben gebruikt. Zo
maken we onze grote verhalen: door het leggen van de juiste
verkeerde verbanden.
Het is een kunst die je kunt verfijnen tot in het oneindige.
