toch Koos wordt genoemd. Dat ze vroeger een Koos heeft ge kend... dat het haar maatje was in Honderd-en-Tienmorgen. Alsjeblieft schatje, mag ik je Driver noemen? Het leven is een rollenspel weet je. Eerst de coke maar, dan kunnen we verder kennismaken. Een slijter zou ook goed uitkomen. Koop me een fles Four Roses. Dan ben ik van alle gemakken voorzien. Hoe zie ik er uit? Tof toch! Dat is het eerste moment dat me raakt. Nou ja, dat ik denk: ik ken die gozer ergens van. Hoe hij mij Koos noemt. Alsof we elkaar al jaren kennen. Ik herken het geluid, de tongval... het lichte haperen in zijn zinnen. Alsof hij vroeger heeft gestotterd. Dat was mijn maatje van vroeger. Een charmante stotteraar. Hij leek zich nergens aan te storen. Sprak zijn zinnen hakkelend uit. Volledig, zonder zich voor zijn stotteren te schamen. Nie mand plaagde hem er mee. Vaak heb ik me af gevraagd wat hij nu uitspookt. Zou die nu bij mij in de auto zitten? Als travestiet? Niet te geloven. We noemden hem vroeger altijd Schuimpi. Omdattie altijd van die smerige gele banaantjes vrat. Schuimpjes. Je kent ze wel. We rijden over de Nieuwe Binnen weg. Zij maakt uitroepjes op de achterbank. Haar geheugen wordt geprikkeld. Kijk, zegt ze, die kroeg bestaat nog steeds. Niet te geloven. Ouwe Vagebond. Tis nog vroeg, maar vandaag gaan we ze alle maal af. Ik vraag of ze uit Rotterdam komt. Ik ben hier geboren, schatje. Tot aan mijn dertigste heb ik heel Rotterdam afge schuimd. Ze zit lekker in mijn auto. Voelt zich thuis. Kennelijk verheugt ze zich op wat gaat komen. Ik stop bij de slijter. In de achter uitkijkspiegel zie ik haar ogen knijpen. Die meid is aan het eind van haar Latijn, denk ik. Ja verdomme, even heb ik overwogen om haar uit de auto te flikkeren. Of in ieder geval ergens af te zetten waar ze kon slapen. Maar dan dacht ik aan mijn jeugd vriendje Schuimpi. Volgens mij is zij Schuimpi en kan ik maar beter op hem passen vandaag. Ik vraag nog wat extra centjes en dan blijf ik een beetje bij d'r in de buurt. Voor mijn part - zo denk ik als ik de auto laat draaien en uitstap voor een Gall&Gall - ...voor mijn part slaapt ze bij mij thuis op de bank. Vreemd toch...!

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2005 | | pagina 40